İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaduman isminin anlamı: Siyah duman. Karaduman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaduman İsminin Anlamı Nedir? Karaduman İsminin AnaliziIman: (Allah)
Karmelita: Rab `ın bağ
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Karessa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Mihman: Konuk, misafir.
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Ezman: Gök, sema
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Şuman: Zambak;güzellik
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Neriman: Pehlivan, yiğit
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Peyman: Yemin, ant.
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karisa: çok sevgili
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Alpman: Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Derman: Güç, kuvvet. İlaç.Çare.Takat.
Çarman: Neşeli.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Özman: Özü sağlam, iyi kişilikli kimse.- bk. Özmen
Bediüzzaman: Zamanın güzelliği.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Acunman: Çok ünlü, tanınmış kimse. Dünyaca tanınmış, ünlü.
Zaman: Vakit, çağ.
Salaman: Barış
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Rahman: Acıması bol olan
Ayman: Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Okman: 1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
Teoman: Oğuz Han’ın Babasının adı
Özerman: Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Selman: Özgür, hür
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Yalman: 1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak vb.nin ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. 3. Eğik, eğinik.
Odman: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Salman: Özgür, hür
Başarman: Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Denizman: Denizci.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karacan: Esmer kimse.
Êzman: Gök Yüzü
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Günerman: Yiğit soydan gelen aydın kimse.
Kırman: Saçlarına ak düşmüş adam.
İşman: bk. İşmen
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Saloman: Huzurlu
Yurtman: Yurdunu çok seven kimse.
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Arman: 1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Tarman: Tarımla uğraşan kimse, rençper. - bk. Tarıman
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Duman: Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Talayman: Deniz adamı, denizci.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Nayman: 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan´da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Abdalrahman: merhametli bir kulu
Demirman: Demir gibi güçlü, sağlam kimse.
Eryaman: Güçlü becerikli yiğit.
Selekman: Cömert, eli açık kimse.
Tarıman: Tarımla uğraşan kimse, rençper.
Çokman: Topuz, gürz.
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatün: Karanlık gece.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Hyman: Hayat
Erkman: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Abdulrahman: merhametli Tanrı köle
Karaduman: Siyah duman.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Özkerman: Sağlam, temiz yürekli kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Samman: Bakkal
Koman: Umut.
Güman: 1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karsten: İsa şöyle bir
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kahraman: Savaşta yiğitlik gösteren, cesur
German: Hisar, kale. bk. Kirman
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Gılman: Cennet’te hizmet gören delikanlılar.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Naaman: hoş
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Haman: gürültü gürültü