İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaduman isminin anlamı: Siyah duman. Karaduman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaduman İsminin Anlamı Nedir? Karaduman İsminin AnaliziHıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Karyan: karanlık bir
Ezman: Gök, sema
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Neriman: Pehlivan, yiğit
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Mihman: Konuk, misafir.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Iman: (Allah)
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Peyman: Yemin, ant.
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karine: övme
Şuman: Zambak;güzellik
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Korman: Kor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karpos: Kâr
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Sayman: Hesap işleriyle uğraşan kimse.
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Karlık: Kar kuyusu.
Salaman: Barış
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Çokman: Topuz, gürz.
Berkman: Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Gılman: Cennet’te hizmet gören delikanlılar.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kirman: Hisar, kale.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Ayman: Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Günerman: Yiğit soydan gelen aydın kimse.
Erman: Erdemli yiğit
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Demirman: Demir gibi güçlü, sağlam kimse.
Duman: Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
German: Hisar, kale. bk. Kirman
Işıman: Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Pakman: Temiz, dürüst, soylu kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Abdukrahman: merhametli Tanrı köle
Lukman: Wise, Akıllı
Abdirahman: Rahmân ve Servant
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Okman: 1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Êzman: Gök Yüzü
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Uzman: Belli bir işte, belli bir konuda bilgi, görüş ve becerisi çok olan kimse.
Salman: Özgür, hür
Danışman: 1. Bilgili ve düşüncesinden yararlanmak için danışılan kimse. 2. Bilgin.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Akerman: Dürüst, soylu, temiz kişi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Denizman: Denizci.
Karsten: İsa şöyle bir
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Arıman: Temiz, saf, dürüst kimse.
Uman: Umudu olan, bekleyen, umutlu.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Tağman: Dağ gibi iri yarı, gösterişli kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Numan: 1. Kan. 2. Gelincik
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Sulayman: Barış
Özkerman: Sağlam, temiz yürekli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Özalpman: Özünde yiğit olan kimse.
Rahman: Acıması bol olan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Süleyman: 1. Huzur, sükûn.2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen peygamberlerden biri.Hz.Davud un oğlu
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Özerman: Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Heman: bağlılık
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Saman: Zenginlik. Rahat, dinçlik. Düzen. Ekinlerin harmanda dövülüp taneleri ayrıldıktan sonra kalan, hayvanlara yedirilen ufalanmış sapları. (Türkçe)
Karacan: Esmer kimse.
Nachman: Meevoelenden
Tarıman: Tarımla uğraşan kimse, rençper.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Abdalrahman: merhametli bir kulu
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Başarman: Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Çağman: Çağın insanı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Yalman: 1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak vb.nin ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. 3. Eğik, eğinik.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Tarman: Tarımla uğraşan kimse, rençper. - bk. Tarıman
Kınayman: Çalışkan, etkin kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Ferman: 1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.