İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karadoğan isminin anlamı: Esmer olarak dünyaya gelen. Karadoğan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karadoğan İsminin Anlamı Nedir? Karadoğan İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Armağan: 1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Güldoğan: Gül gibi güzel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Alpdoğan: Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse.
Kağan: Keskin kılıç / Dinin keskin kılıcı
Doğan: Kartalgillerden, alıştırılarak kuş avında kullanılan, yırtıcı bir kuş.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Oğan: 1. Tanrı. 2. Güçlü, kuvvetli. - bk. Ogan
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karsten: İsa şöyle bir
Eroğan: Güçlü erkek.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Bozdoğan: Bir şahin türü.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Gündoğan: Sabaha karşı doğan çocuklara verilen bir ad.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Uludoğan: UDoğuştan yüce, uğurlu olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Bilgekağan: Bilgili hükümdar.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Türkdoğan: Türk olarak doğan.
Erdoğan: Doğuştan yiğit / Erken doğan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kanağan: Çabuk inanan, kanan.
Karatün: Karanlık gece.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karlu: Karlı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Alpağan: Cesur, yiğit, kahraman kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacan: Esmer kimse.
Baydoğan: Dünyaya zengin olarak gelen, zengin doğan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Uğan: bk. Ogan
Sağan: Hızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaduman: Siyah duman.
Candoğan: Yaradılıştan samimi, dost olan kimse.
Başdoğan: Önce doğan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Alptoğan: Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse. bkz. Alpdoğan
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karim: cömert
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Özdoğan: Öz kardeş.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tekdoğan: Eşsiz, benzersiz doğmuş olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Çoğan: Kökü ve dalları sabun gibi köpüren bir bitki, çöven.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Çağan: Bayram, şenlik, mutlu gün
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Alpoğan: Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
Karmel: Bağ
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Gökdoğan: 1. Bir tür doğan. 2. Çakır gözlü.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
İyidoğan: Doğumu uğur getiren.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Tandoğan: Şafak vaktinde doğan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Hürdoğan: Hür, özgür olarak doğan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karındaş: Kardeş.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.