İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karadeniz isminin anlamı: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz. Karadeniz ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karadeniz İsminin Anlamı Nedir? Karadeniz İsminin AnaliziŞendeniz: Sevinç ve neşeye boğulan, çok neşeli.
Beniz: Güzel yüzlü. Yüz, yüz rengi.
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Gülbeniz: Gül yüzlü.
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Güldeniz: Deniz gibi coşkulu güzel.
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Güniz: Günün başlangıcını belirleyen görüntü
Karadut: Siyah renkli dut.
Biniz: Binlerce iz.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
İldeniz: Ülkenin denizi.
Aldeniz: Kızıl renkli deniz.
Karima: Noble, cömert
Aybeniz: Ay gibi güzel yüzü olan.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Ufukdeniz: Ufuk ve deniz.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Erdeniz: Deniz gibi coşkulu kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karmel: Bağ
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karpos: Kâr
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karatün: Karanlık gece.
Gündeniz: Deniz gibi coşkun bir biçimde etrafına ışık ve aydınlık saçan
Karaşın: Esmer.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Bozdeniz: Dalgalı deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaduman: Siyah duman.
Karlu: Karlı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karasu: Ağır akan su.
Akdeniz: Kuzeyde Avrupa, doğuda Asya, güneyde Afrika ile kuşatılan deniz.
Karatekin: Esmer kimse.
Gökdeniz: Çakır gözlü kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karındaş: Kardeş.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Toydeniz: Çok genç ve deneyimsiz kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.