İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karademir isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karademir ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karademir İsminin Anlamı Nedir? Karademir İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karis: Grace;
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Mir: Baş, amir, bey.
Kariina: bulundu
Belemir: Peygamber çiçeği,mavikantaron olarak bilinen çiçek
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Jinmir: Kraliçe, prenses
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
İldemir: Ülkenin güçlü kimsesi.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Erdemir: Demir gibi güçlü erkek.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Tamir: Birçok tarihleri \u200b\u200bİmparatorluğu, içinde sahip
Karatekin: Esmer kimse.
Toydemir: Çok genç ve deneyimsiz güçlü kimse.
Karmel: Bağ
Taşdemir: Taş ve demir gibi sağlıklı, sağlam kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Okdemir: Güçlü, kuvvetli kimse.
İltemir: Ülkenin güçlü kimsesi. - bk. İldemir
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Elmir: Milletin Yöneticisi
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karsten: İsa şöyle bir
Karlu: Karlı.
Karatün: Karanlık gece.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Eldemir: Demir gibi güçlü eli olan kimse.
Kandemir: Güçlü soydan gelen kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Özdemir: Gerçek, özlü demir
Alpdemir: Demir yürekli, korkusuz yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Balamir: Eski bir Türk kağanı.
Başdemir: İleri gelen, saygın kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Miranmir: Beyler beyi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Zamir: 1. İç, iç yüz. 2. Yürek, vicdan. 3. Gönülde gizli olan sır. 4. Adın yerini tutan sözcük.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Baştemir: İleri gelen, saygın kimse. bk. Başdemir
Taydemir: Güçlü kuvvetli kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karim: cömert
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Damir: (C.: Damâr) Kalp. Vicdan. Niyet. Zayıf, ince. Barış, huzur, huzur vermek.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Bekdemir: Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Erendemir: Deneyimli, akıllı, güçlü kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Elidemir: Eli güçlü olan kimse.
Amir: (a:mir)
Demir: Bir Element
Gündemir: Sağlam ve kuvvetli ışık saçan.
Gökdemir: Mavi gözlü, güçlü kimse.
Esendemir: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Aydemir: Marangozların kullandığı kavisli bir keser çeşidi.
Karacan: Esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Topdemir: Yuvarlak demir.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karpos: Kâr
Shamir: Çakmaktaşı
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Candemir: Özü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse.
Kızıldemir: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tokdemir: Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kocademir: Güçlü kuvvetli ihtiyar kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaduman: Siyah duman.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek