İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karademir isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karademir ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karademir İsminin Anlamı Nedir? Karademir İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Jinmir: Kraliçe, prenses
Kariina: bulundu
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karyan: karanlık bir
Mir: Baş, amir, bey.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Belemir: Peygamber çiçeği,mavikantaron olarak bilinen çiçek
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Jamir: Bilinmeyen
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Okdemir: Güçlü, kuvvetli kimse.
Bozdemir: Demir gibi sağlam ve kuvvetli olan kimse.
Eldemir: Demir gibi güçlü eli olan kimse.
Pamir: Orta Asya’da Tacikistan, Çin, Sincan Uygur Özerk sınırında bulunan lalenin ana vatanı olan ve Himalaya Dağlarının kuzey silsilelerini teşki eden sıra dağların adı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Amir: (a:mir)
İğdemir: Marangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç.
Erdemir: Demir gibi güçlü erkek.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Balamir: Eski bir Türk kağanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Taşdemir: Taş ve demir gibi sağlıklı, sağlam kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Temir: Demir.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Baldemir: Bal gibi tatlı ve sevimli olan yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Gündemir: Sağlam ve kuvvetli ışık saçan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Özdemir: Gerçek, özlü demir
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Elmir: Milletin Yöneticisi
Gökdemir: Mavi gözlü, güçlü kimse.
Zamir: 1. İç, iç yüz. 2. Yürek, vicdan. 3. Gönülde gizli olan sır. 4. Adın yerini tutan sözcük.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karim: cömert
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kandemir: Güçlü soydan gelen kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Tokdemir: Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Bekdemir: Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Samir: Meyve veren, meyveli.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Akdemir: Demir gibi güçlü ve temiz yürekli.Yiğit.Dövme demir.
İltemir: Ülkenin güçlü kimsesi. - bk. İldemir
Erendemir: Deneyimli, akıllı, güçlü kimse.
Miranmir: Beyler beyi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karsten: İsa şöyle bir
Elidemir: Eli güçlü olan kimse.
Damir: (C.: Damâr) Kalp. Vicdan. Niyet. Zayıf, ince. Barış, huzur, huzur vermek.
Kocademir: Güçlü kuvvetli ihtiyar kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Baştemir: İleri gelen, saygın kimse. bk. Başdemir
Taydemir: Güçlü kuvvetli kimse.
Toydemir: Çok genç ve deneyimsiz güçlü kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Candemir: Özü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse.
Kızıldemir: Güçlü, kuvvetli kimse.
Alpdemir: Demir yürekli, korkusuz yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Tunçdemir: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Ardemir: Demir gibi güçlü erkek.
Shamir: Çakmaktaşı
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Emir: Reis, aşiret başı, Emreden
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tamir: Birçok tarihleri \u200b\u200bİmparatorluğu, içinde sahip
Karacan: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kareem: Cömert
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.