İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karadağ isminin anlamı: Bulutlarla kaplı dağ. Karadağ ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karadağ İsminin Anlamı Nedir? Karadağ İsminin AnaliziKarine: övme
Şendağ: Çok neşeli ve sevinçli olan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Seldağ: Dağdan gelen sel gibi coşkulu, hareketli.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Oldağ: "Yücel, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Özdağ: Özü dağ gibi yüce olan kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Beydağ: 1. Beyin gezip dolaştığı dağ. 2. Anadolu´nun çeşitli yerlerinde dağların ortak adı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Tekindağ: Uğurlu dağ.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Esendağ: Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kareem: Cömert
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Uludağ: Dağlar kadar yüce, erdemli olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karatün: Karanlık gece.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karpos: Kâr
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaduman: Siyah duman.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Okdağ: Dağlarda gezen okçu.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Yücedağ: Yüksek, büyük, ulu kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatekin: Esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaşın: Esmer.
Bozdağ: Tepeleri dumanla kaplı olan dağ.
Karlu: Karlı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Dağ: Çevresindeki araziye göre çok yüksek olan toprak, kaya
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Erdağ: Yüce, saygın kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karmel: Bağ
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacan: Esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.