İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacı isminin anlamı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici. Karacı ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacı İsminin Anlamı Nedir? Karacı İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Bacı: 1. Büyük kız kardeş, abla. 2. Kız kardeş. 3. Bir evde uzun zaman çalışmış yaşlı kadınlara verilen unvan. 4. Tarikat şeyhlerinin karısı. 5. Kadınlara söylenen bir seslenme sözü.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Anabacı: Anne ve kız kardeş.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaduman: Siyah duman.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Aracı: Uzlaştırıcı, anlaşma sağlayan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Yadacı: 1. Büyücü, sihirbaz. 2. Hekim.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karmel: Bağ
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Hacı: Hicaz’a gidip hac törenine katılan
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karındaş: Kardeş.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karim: cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karpos: Kâr
Kareem: Cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Savacı: 1. Haberci. 2. Müjde getiren. 3. Peygamber.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kamacı: Top kaması yapan veya onaran kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Otacı: Hekim, doktor.
Karlu: Karlı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaşın: Esmer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacan: Esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.