İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaçelik isminin anlamı: Kuvvetli, güçlü esmer kimse. Karaçelik ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaçelik İsminin Anlamı Nedir? Karaçelik İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Belik: 1. Saç örgüsü. 2. İşaret, iz, nişan, 3. Çok, fazla. 4. Tepe, doruk.
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Kariina: bulundu
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Keklik: 1. Güvercin büyüklüğünde, eti için avlanan, tüyü boz, ayakları ve gagası kırmızı renkte, beğenilen bir kuş 2. Alımlı, güzel kadın.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Elik: Ceylan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Elbirlik: Bir işi yapmak için birleşme, beraberlik, dayanışma
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karmel: Bağ
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Erçelik: Çelik gibi güçlü erkek.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karlık: Kar kuyusu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacan: Esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Çelik: Su verilerek sertleştirilmiş demir
Bilik: 1. Güçlü bir seziş ve görgüden doğan ruh uyanıklığı ve zevk olgunluğu. 2. Akıl, us, hikmet, bilgi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Ökelik: Akıllılık, bilgelik.
Melik: Hükümdar, han
Şenlik: Sevinçli, coşkulu, mutlu olma durumu.
Karaduman: Siyah duman.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Abdülhalik: Her şeyi yaratan, yoktan var eden Allah’ın kulu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karpos: Kâr
Karim: cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Abdülmelik: Melik (Herşeyin Hükümdarı) Olan Allah’ın Kulu; Herşey Üzerinde Tasarruf ve Hükmeden Tek Hükümdar Yüce Allah’ın Kulu; Abd + Melik
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Malik: Sahip, efendi
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Erlik: Yiğitlik, erkeklik.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tamçelik: Çelik gibi güçlü kimse.
Özçelik: Özü çelik gibi sert ve güçlü olan kimse.
Karlu: Karlı.
Karasu: Ağır akan su.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karsten: İsa şöyle bir