İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacakurt isminin anlamı: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse. Karacakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacakurt İsminin Anlamı Nedir? Karacakurt İsminin AnaliziKarissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karaduman: Siyah duman.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse.
Tankurt: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Cankurt: Özü kurt gibi olan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Talaykurt: Denizci yiğit.
Karmel: Bağ
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Gümüşkurt: Gümüş gibi değerli olan.
Karındaş: Kardeş.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Aykurt: "Ey kurt gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Başkurt: 1. En önemli kimse. 2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karlu: Karlı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Bozkurt: Türklerin Orta asyadan çıkışında yol gösterdiğine inanılan efsanevi kurt
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kipkurt: Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Taykurt: Güçlü kuvvetli çocuk.
Günkurt: Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Özkurt: Gerçek kurt.
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Baykurt: Zengin, varlıklı saygın kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karacan: Esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karpos: Kâr
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karim: cömert
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Canyurt: Gerçek yurt.