İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacakurt isminin anlamı: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse. Karacakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacakurt İsminin Anlamı Nedir? Karacakurt İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Kariina: bulundu
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Özkurt: Gerçek kurt.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Tankurt: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Baykurt: Zengin, varlıklı saygın kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaduman: Siyah duman.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karluk: Türk boylarından biri.
Tamkurt: Kurt gibi güçlü kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Başkurt: 1. En önemli kimse. 2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karpos: Kâr
Gümüşkurt: Gümüş gibi değerli olan.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Talaykurt: Denizci yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlık: Kar kuyusu.
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Cankurt: Özü kurt gibi olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Taykurt: Güçlü kuvvetli çocuk.
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaşın: Esmer.
Canyurt: Gerçek yurt.
Kipkurt: Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Aykurt: "Ey kurt gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Günkurt: Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kareem: Cömert
Bozkurt: Türklerin Orta asyadan çıkışında yol gösterdiğine inanılan efsanevi kurt
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Tümkurt: Gerçekten güçlü olan kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Atakurt: Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.