İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karyan: karanlık bir
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Abbey: Babası sevinir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karmel: Bağ
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Kavurtbey: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
Zorbey: Güçlü bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Günbey: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Karaduman: Siyah duman.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Ziverbey: Süs, bezek.
Muştubey: Müjde veren bey.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karlu: Karlı.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Karluk: Türk boylarından biri.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karim: cömert
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karpos: Kâr
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Karacan: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kareem: Cömert
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Jobey: Hükümlü, hasta
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Balabey: Yüce bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaşın: Esmer.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Usbey: Akıllı bey.
Canbey: Şirin, tatlı bey.