İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Abbey: Babası sevinir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
İncebey: Nazik kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karlu: Karlı.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Karpos: Kâr
Karsten: İsa şöyle bir
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Karındaş: Kardeş.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Karatekin: Esmer kimse.
Balabey: Yüce bey.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Zorbey: Güçlü bey.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kavurtbey: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
İlbey: Egemen olan
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karacan: Esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karim: cömert
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.