İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Abbey: Babası sevinir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kavurtbey: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Kartay: Yaşlı, pir.
Ziverbey: Süs, bezek.
Günbey: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Karaşın: Esmer.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Muştubey: Müjde veren bey.
Karındaş: Kardeş.
Karacan: Esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karmel: Bağ
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karluk: Türk boylarından biri.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karsten: İsa şöyle bir
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Jobey: Hükümlü, hasta
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
İlbey: Egemen olan
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
İncebey: Nazik kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.