İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Abbey: Babası sevinir
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
İncebey: Nazik kimse.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Balabey: Yüce bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Zorbey: Güçlü bey.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Karlu: Karlı.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
İlbey: Egemen olan
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Karaduman: Siyah duman.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karsten: İsa şöyle bir
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacan: Esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Elçibey: Beyin elçiliğini yapan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaşın: Esmer.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatün: Karanlık gece.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Ziverbey: Süs, bezek.
Karasu: Ağır akan su.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Jobey: Hükümlü, hasta