İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabükey isminin anlamı: Güçlü güreşçi. Karabükey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabükey İsminin Anlamı Nedir? Karabükey İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karine: övme
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karim: cömert
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Görkey: Güzellik.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kareem: Cömert
Karlu: Karlı.
Karacan: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karpos: Kâr
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karındaş: Kardeş.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaduman: Siyah duman.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Dikey: Dik olarak.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karmel: Bağ
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaşın: Esmer.
Karlık: Kar kuyusu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Jockey: Tanrı'nın lütfu
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Key: İran’da efsanevi Keyyaniler Hanedanı´nın padişahlarına verilen unvan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatün: Karanlık gece.