İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabudun isminin anlamı: Esmer milletten olan. Karabudun ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabudun İsminin Anlamı Nedir? Karabudun İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Akbudun: Temiz, tanınmış soydan gelen.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karındaş: Kardeş.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaşın: Esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
İzbudun: Tarihe geçen millet.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Sağbudun: İyi, temiz, sıcakkanlı halk.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karmel: Bağ
Karim: cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karpos: Kâr
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Okbudun: Okçu millet.
Budun: Halk, kavim, ulus.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karacan: Esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Sadun: Yıldız bilimine göre, uğurlu olan
Karabey: Esmer, yağız bey.
Haldun: Kalp, yürek / Yüreklilik
Karaduman: Siyah duman.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Feridun: Tek, eşsiz, benzeri olmayan
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasu: Ağır akan su.
İlbudun: Memleket halkı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kareem: Cömert
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.