İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karessa: çok sevgili

Karisa: çok sevgili

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karmelita: Rab `ın bağ

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karine: övme

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karakız: Esmer kız.

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karmit: Rab `ın bağ

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karissa: Okşamak

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karyan: karanlık bir

Karadut: Siyah renkli dut.

Karima: Noble, cömert

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karis: Grace;

Karnaim: boynuzları

Kariina: bulundu

Bu listede Karabudun ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karim: cömert

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karasal: Kara ile ilgili.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karmel: Bağ

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karatekin: Esmer kimse.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karaduman: Siyah duman.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Budun: Halk, kavim, ulus.

Karaşın: Esmer.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Feridun: Tek, eşsiz, benzeri olmayan

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Haldun: Kalp, yürek / Yüreklilik

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karlık: Kar kuyusu.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Kareem: Cömert

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Sadun: Yıldız bilimine göre, uğurlu olan

Akbudun: Temiz, ta­nınmış soydan gelen.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karatün: Karanlık gece.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Karacan: Esmer kimse.

Karpos: Kâr

Karabey: Esmer, yağız bey.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

İlbudun: Memleket halkı.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karsten: İsa şöyle bir

Karasu: Ağır akan su.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karlu: Karlı.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Okbudun: Okçu millet.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karındaş: Kardeş.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Sağbudun: İyi, temiz, sıcakkanlı halk.

İzbudun: Tarihe geçen millet.

Bu listede Karabudun ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha