İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaboğa isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karaboğa ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaboğa İsminin Anlamı Nedir? Karaboğa İsminin AnaliziKaraca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Ayboğa: "Ey güçlü kimse" anlamında kullanılan bir ad.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Tümenboğa: Çok güçlü ve kuvvetli.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Çoğa: 1. Çocuk. 2. Yavru.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Gürboğa: Güçlü ve kuvvetli kimse.
İlboğa: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Özdoğa: Gerçek doğa.
Karlu: Karlı.
Karasu: Ağır akan su.
Boğa: 1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karmel: Bağ
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Taşboğa: Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Arıkboğa: bk. Arıboğa
Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse.
Kareem: Cömert
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karındaş: Kardeş.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Toyboğa: Güçlü, kuvvetli, deneyimsiz kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Akboğa: Boğa gibi güçlü ve temiz şahsiyetli. Akboğa Celayir: Moğol emir ve komutanı.Temiz, dürüst ve yiğit kimse.
Yahşiboğa: İyi, güzel, güçlü kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Koçboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Yelboğa: Rüzgâr gibi hareketli ve güçlü kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Tanboğa: Şafak gibi aydınlık, güçlü insan
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatün: Karanlık gece.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Tayboğa: Güçlü kuvvetli çocuk.
Demirboğa: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Özboğa: Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Doğa: Tabiat
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karpos: Kâr
Kızılboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karim: cömert
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kırboğa: Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Erboğa: Boğa gibi güçlü erkek.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Dikboğa: Sert ve aksi kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaduman: Siyah duman.
Karaşın: Esmer.
Esenboğa: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Tunçboğa: Sağlam, güçlü olan kimse.
Yağızboğa: Güçlü, esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.