İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaboğa isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karaboğa ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaboğa İsminin Anlamı Nedir? Karaboğa İsminin AnaliziKardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karadut: Siyah renkli dut.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kızılboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Arıboğa: Çalışkan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Dikboğa: Sert ve aksi kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Arıkboğa: bk. Arıboğa
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karsten: İsa şöyle bir
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Gürboğa: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Toyboğa: Güçlü, kuvvetli, deneyimsiz kimse.
Yavuzboğa: Cesur, güçlü kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaşın: Esmer.
Karındaş: Kardeş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlu: Karlı.
Erboğa: Boğa gibi güçlü erkek.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Esenboğa: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Çoğa: 1. Çocuk. 2. Yavru.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Ayboğa: "Ey güçlü kimse" anlamında kullanılan bir ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Özboğa: Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karpos: Kâr
Karmel: Bağ
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Tümenboğa: Çok güçlü ve kuvvetli.
Kırboğa: Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Özdoğa: Gerçek doğa.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
İlboğa: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Akboğa: Boğa gibi güçlü ve temiz şahsiyetli. Akboğa Celayir: Moğol emir ve komutanı.Temiz, dürüst ve yiğit kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Doğa: Tabiat
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Dalboğa: Koruyucu yürekli kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Tanboğa: Şafak gibi aydınlık, güçlü insan
Karaduman: Siyah duman.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
İzboğa: Güçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
Koçboğa: Güçlü, kuvvetli kimse.
Demirboğa: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Boğa: 1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Tunçboğa: Sağlam, güçlü olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Taşboğa: Taş gibi sert, boğa gibi güçlü kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasu: Ağır akan su.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.