İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabey isminin anlamı: Esmer, yağız bey. Karabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabey İsminin Anlamı Nedir? Karabey İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Abbey: Babası sevinir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Elçibey: Beyin elçiliğini yapan kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Kareem: Cömert
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
İlbey: Egemen olan
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Karaduman: Siyah duman.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
İncebey: Nazik kimse.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Uluğbey: bk. Ulubey
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Zorbey: Güçlü bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Usbey: Akıllı bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karlu: Karlı.
Karim: cömert
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasu: Ağır akan su.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Jobey: Hükümlü, hasta
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karatekin: Esmer kimse.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Karatün: Karanlık gece.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.