İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabey isminin anlamı: Esmer, yağız bey. Karabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabey İsminin Anlamı Nedir? Karabey İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Abbey: Babası sevinir
Karissa: Okşamak
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karine: övme
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Kareem: Cömert
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Balabey: Yüce bey.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Elçibey: Beyin elçiliğini yapan kimse.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karacan: Esmer kimse.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karlu: Karlı.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karim: cömert
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Kavurtbey: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karpos: Kâr
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Karatün: Karanlık gece.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Uluğbey: bk. Ulubey
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Zorbey: Güçlü bey.
İlbey: Egemen olan
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.