İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabey isminin anlamı: Esmer, yağız bey. Karabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabey İsminin Anlamı Nedir? Karabey İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Abbey: Babası sevinir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
İncebey: Nazik kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Ziverbey: Süs, bezek.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karındaş: Kardeş.
Karsten: İsa şöyle bir
Zorbey: Güçlü bey.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karacan: Esmer kimse.
Karmel: Bağ
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Kartay: Yaşlı, pir.
Balabey: Yüce bey.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
İlbey: Egemen olan
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Elçibey: Beyin elçiliğini yapan kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaşın: Esmer.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Jobey: Hükümlü, hasta