İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabay isminin anlamı: Esmer, yağız kimse. Karabay ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabay İsminin Anlamı Nedir? Karabay İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kariina: bulundu
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Bayrubay: Eskiden beri varlıklı olan kimse.
Tolonbay: bk. Tolunbay
Boranbay: Çok zengin, varlıklı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Atabay: Zengin, saygın kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Oğulbay: Zenginlik getiren çocuk.
Güçlübay: Güçlü kimse.
Buyrukbay: Buyruk veren zengin.
Ecebay: İleri gelen, saygın, zengin kimse.
Sarıcabay: Sarışın kimse.
Bilgebay: Bilgili, varlıklı kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Dikbay: Sert, aksi zengin kimse
Karim: cömert
Umurbay: Görgülü, bilgili, saygın kişi.
Esenbay: Sağlıklı, rahat kimse.
Abay: Beceri. Seziş, anlayış. Büyük erkek kardeş.
İlbay: Vali.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Yahşibay: İyi tanınan, saygın kimse.
Olcabay: Ganimet alan kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Üstünbay: Seçkin, başarılı kimse.
Nurbay: Nurlu, aydınlık kimse.
Bulgubay: Anlayışlı zengin.
Karaduman: Siyah duman.
Uğurlubay: Uğurlu- kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Tekebay: Mert, sözünün eri olan kimse.
Karpos: Kâr
Şahinbay: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Bilbay: "Ey varlıklı kimse, bunu bil!" anlamında kullanılan bir ad.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Nişanbay: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Üründübay: Seçkin nitelikli, saygın kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Tekbay: Çok değerli, eşsiz, saygın kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Tolunbay: Ayın on dördü gibi güzel olan kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Şanlıbay: Tanınmış, ünlü kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Yelbay: Rüzgârlı havayı seven kimse.
Orbay: Ordu komutanı
Kırbay: Yaşlı, ak sakallı kimse.
Saybay: Sayılan, hürmet edilen bey.
Bengibay: Sonsuza dek varlıklı olarak kalacak olan.
Kambay: Hekim, tabip.
Okbay: Ok atıcısı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Salurbay: Eli kılıç tutan bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Özgebay: İyi, güzel, yürekli erkek.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Işınbay: Ay gibi parlak yüzlü kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Kayrabay: İyiliksever, saygın kimse.
Yağızbay: Esmer kimse.
Binbay: Çok zengin kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karındaş: Kardeş.
Kanbay: Kanmış, doymuş, varlıklı kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Ulubay: Yüce, saygın, erdemli kişi.
Turbay: Genç kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Bekbay: Güçlü ve varlıklı olan kimse.
Mengübay: Ölümsüz kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kılıçbay: Kılıç gibi keskin kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Soylubay: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen kimse.
Başbay: Zenginlerin önde geleni.
Durubay: Özü temiz zengin kişi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Yavuzbay: Cesur, güçlü kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Tunçbay: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.