İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabaş isminin anlamı: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday. Karabaş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabaş İsminin Anlamı Nedir? Karabaş İsminin AnaliziKardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyan: karanlık bir
Karadut: Siyah renkli dut.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Dalbaş: Koruyucu.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Arbaş: Sarışın, mavi gözlü kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacan: Esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Baybaş: Zengin, ileri gelen, saygın kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karim: cömert
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karmel: Bağ
Sezginbaş: Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Okbaş: Usta ok atıcısı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Gedikbaş: Ayrıcalıklı kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Aybaş: "Ey lider, önder!" anlamında kullanılan bir ad.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karındaş: Kardeş.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kocabaş: Yaşlı, saygın kimse.
Özbaş: Gerçek önder, kılavuz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Diribaş: Açıkgöz, kurnaz.
Karpos: Kâr
Çelikbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Sübaş: Askerin başı, komutan. - bk. Sübaşı
Balıbaş: Ermiş kimse.
Bozbaş: Yiğit delikanlı.
Tekebaş: Mert, sözünün eri olan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Doğanbaş: Doğan, dünyaya gelen kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatün: Karanlık gece.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Ulubaş: Yüce, saygın kişi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Oğulbaş: İlk doğan erkek çocuk.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Altınbaş: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Arıbaş: Dürüst, güvenilir kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlu: Karlı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Gürbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Demirbaş: Başı demir gibi sağlam olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Dikbaş: İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Erbaş: İhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.