İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabaş isminin anlamı: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday. Karabaş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabaş İsminin Anlamı Nedir? Karabaş İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Kariina: bulundu
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kocabaş: Yaşlı, saygın kimse.
Yücebaş: Yüksek, büyük, ulu kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Tekebaş: Mert, sözünün eri olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Ulubaş: Yüce, saygın kişi.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Gürbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Bozbaş: Yiğit delikanlı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çelikbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Erbaş: İhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
Baybaş: Zengin, ileri gelen, saygın kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Doğanbaş: Doğan, dünyaya gelen kimse.
Karaşın: Esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Altınbaş: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karasu: Ağır akan su.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Diribaş: Açıkgöz, kurnaz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karpos: Kâr
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Demirbaş: Başı demir gibi sağlam olan kimse.
Kareem: Cömert
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karim: cömert
Karındaş: Kardeş.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Aybaş: "Ey lider, önder!" anlamında kullanılan bir ad.
Gedikbaş: Ayrıcalıklı kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaduman: Siyah duman.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karlu: Karlı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Sübaş: Askerin başı, komutan. - bk. Sübaşı
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Arıbaş: Dürüst, güvenilir kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Okbaş: Usta ok atıcısı.
Dikbaş: İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
Dalbaş: Koruyucu.
Karatün: Karanlık gece.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karlık: Kar kuyusu.
Oğulbaş: İlk doğan erkek çocuk.
Karmel: Bağ
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Özbaş: Gerçek önder, kılavuz.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
İlbaş: Bir ülkenin başı, hükümdar.