İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karabaş isminin anlamı: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday. Karabaş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karabaş İsminin Anlamı Nedir? Karabaş İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karadut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karmel: Bağ
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Aybaş: "Ey lider, önder!" anlamında kullanılan bir ad.
Ulubaş: Yüce, saygın kişi.
Karatün: Karanlık gece.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kareem: Cömert
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Sübaş: Askerin başı, komutan. - bk. Sübaşı
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karlu: Karlı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karındaş: Kardeş.
Okbaş: Usta ok atıcısı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Doğanbaş: Doğan, dünyaya gelen kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
İlbaş: Bir ülkenin başı, hükümdar.
Sezginbaş: Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Karim: cömert
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaşın: Esmer.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Arbaş: Sarışın, mavi gözlü kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Çelikbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Yücebaş: Yüksek, büyük, ulu kimse.
Karpos: Kâr
Arıbaş: Dürüst, güvenilir kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Özbaş: Gerçek önder, kılavuz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Erbaş: İhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
Karlık: Kar kuyusu.
Gürbaş: Güçlü, kuvvetli kimse.
Dikbaş: İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Baybaş: Zengin, ileri gelen, saygın kimse.
Diribaş: Açıkgöz, kurnaz.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kocabaş: Yaşlı, saygın kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Tekebaş: Mert, sözünün eri olan kimse.
Dalbaş: Koruyucu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Bozbaş: Yiğit delikanlı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Demirbaş: Başı demir gibi sağlam olan kimse.