İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Hanbiken isminin anlamı: Hükümdar karısı. - bk. Hanbike. Hanbiken ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Hanbiken İsminin Anlamı Nedir? Hanbiken İsminin AnaliziHanzade: Hükümdar çocuğu
Hanife: Allah’ın birliğine inanan, iman eden
Hanameel: Tanrı'dan gelen lütfu, Tanrı'nın bir armağanıdır
Beken: Dayanıklı, güçlü.
Hanzale: Zakkum. Zakkum ağacı. Ebu Cehil karpuzu denilen portakal büyüklüğünde mevyesi çok acı bir nebat. Karga kabağı diye de adlandırılır.
Hanbeğendi: "Hanın hoşuna gitti anlamında kullanılan bir ad.
Hande: 1. Açılış, açılma. 2. Gülüş, gülme / alay etme, eğlenme
Hannan: En merhametli, çok merhamet eden, rahmetlerin en güzelini gösteren. Rahman ve Rahîm olan ve çok merhametli olan Allah’ın isimlerinden birisi.
Handan: Gülen, şen
Hankız: Hükümdar kızı.
Hansa: Kuğu.
Ruken: Güler yüzlü, yüzü gülen.
Hanna: Tanrı'nın Grace
Hanımkız: Ağırbaşlı kız.
Hanbike: Hükümdar karısı.
Hansultan: Hükümdar ve sultan.
Hani: Mutlu, mutlu, sevinç
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Hanbiken: Hükümdar karısı. - bk. Hanbike
Hanbegüm: Hanın karısı, hükümdar eşi
Hanne: Hz. Meryem’in annesinin ismi. (Kaynak Bilinmiyor)
Terken: 1. Kraliçe. 2. Güzel kız. 3. Bir tür ok.
Hanım: Soylu kadın, bayan
Yönetken: 1. Yönetme yeteneği olan, becekli. 2. Düzenli, tertipli.
Göken: 1. Yeşillik. 2. Bir tür mantar. bk. Göğen
Demirbüken: Demiri bükecek güçte olan kimse.
Hanani: Benim lütuf benim merhamet
Hanedan: Peygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
Hanefi: Allah´ın birliğine iman eden.
Hanif: 1. İslam dinine sımsıkı bağlı olan kimse. 2. İslamiyetten önce tek Tanrı´ya inanan.
Hanifi: Doğru, temiz, pak. İslam dinine sımsıkı bağlı olan kimse. İslamiyetten önce tek Tanrı’ya inanan.
Hansoy: Han soyundan gelen kimse.
Babken: Bige baba
Hananiah: Yahve kefaret
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Ülken: "Senin yurdun, senin vatanın" anlamında kullanılan bir ad.
Haniel: Tanrı'nın lütfu
Hananel: Tanrı'nın uzlaştırılması
Hannibal: Değerli
Bayülken: Yüce, yüksek, ulu zengin kişi.
Köken: 1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
Ereken: Erkenden ekim yapan kimse.
Han: 1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san.
Hanbek: Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Draken: ejderha
Hanzala: Eshâb-ı kirâmdan Hanzala hazretleri. Uhud şavaşında şehit olmuştur. Hanzala hazretleri henüz yeni evlendiği günün gecesi, Uhud harbi haberini alır almaz boy abdesti alma fırsatını bulmadan Uhuda gitmek üzere hemen sahâbenin arkasından koşmaya başlamış ve eshâbının arasına katılmıştır. Uhud Savaşı´nda şehit olmuştur.
Diken: Kimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.
Hanalp: Yiğit, cesur hükümdar.
Daldiken: Ağaç yetiştiren kimse.
Eken: Toprakla uğraşan kimse.
Jaken: Bilge
Hankan: Han soyundan gelen kimse.
Ötüken: 1. Oğuz Destanı´nda Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık, kutsal bölge. 2. Moğ. Yer ilahesi.
Hanan: Tanrı'nın sevgili / Hediyelik, Bağışlama, şefkat, hassasiyet