İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Buruk isminin anlamı: 1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga. Buruk ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Buruk İsminin Anlamı Nedir? Buruk İsminin AnaliziBurcu: Güzel ve etkileyici kokunun salgılanışı
Burma: Burularak yapılmış altın bilezik. Halk ağzında Musluk. Halk ağzında Kuru incir. Halk ağzında Eğrilmek için bükülmüş yün
Burçak: Tohumları kullanılan bir bitki türü. Baklagillerden, taneleri yem olarak kullanılan bir bitki.
Burçe: Küçük takım yıldız
Burçin: Dişi geyik.
Burla: Gezmek, dolanmak. Üzüm salkımı. Savaşçı, cengaver kadın. Türk efsanelerinde, halk öykülerinde ve masallarında söylencesel kadın cengaver.
Kavruk: 1. Dertli, acı çeken. 2. Sevdalı, âşık.
Burkan: Volkan, yanardağ.
Doruk: Dağ ya da tepenin en yüksek yeri/ Şahika
Duruk: 1. Durulmuş, duru, berrak. 2. Doruk. 3. Belli bir süre değişmeyen, olduğu gibi kalan.
Uruk: 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kuşak, soy.
Özdoruk: Özü yüce olan kimse.
Buyruk: 1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
Burhanettin: Dinin kanıtı, ispatı.
Burak: Hz. Muhammed’in Miraç’ta bindiği efsanevi ata verilen isim.
Burç: 1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı. 2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad. 3. Ökse otu
Buruk: 1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga.
Cindoruk: En yüksek yer, zirve.
Oruk: 1. Aile, oymak. 2. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. 3. Yol, çare, imkân.
Mebruk: 1. Kutlanacak kimse, tebriğe layık kimse. 2. Kutlu.
Faruk: 1. Haklıyı haksızdan ayıran, adaletli. 2. Keskin. 3. Hz. Ömer’in lakabı. 4.Bir işi sonuca ulaştıran
Günyaruk: Gün ışığı.
Burhan: Delil, kanıt.
Yaruk: Işık, aydınlık, parlaklık, parıltı.
Burçhan: Yüce, ulu, saygın hükümdar.
Tandoruk: Şafak vaktinde doğmuş gururlu kimse.
Burukbay: Gücenmiş, kırılmış zengin kimse.
Buruktekin: Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Burkay: 1. Gücenmiş, kırılmış kimse. 2.Ay, hilal.
Bayruk: Çok eski zamanda var olmuş veya eskiden beri var olan, kadim. bk. Bayrı