İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartal isminin anlamı: Yırtıcı bir tür kuş. Kartal ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartal İsminin Anlamı Nedir? Kartal İsminin AnaliziKarissa: Okşamak
Kutal: "Uğurlu, talihli, mutlu ol, şansın açık olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karadut: Siyah renkli dut.
Eftal: En değerli en yüksek.
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Hamutal: onun ısı gölgesi
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Alpkartal: Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karındaş: Kardeş.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karlu: Karlı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Battal: Kahraman. Oldukça iri yapılı, Alışılmışın dışında büyük
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karim: cömert
Karlık: Kar kuyusu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Abital: Çiğ babası
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatün: Karanlık gece.
Yurtal: bk. Yurdal
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karpos: Kâr
Öğütal: "Öğüt dinle" anlamında kullanılan bir ad.
Karaduman: Siyah duman.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Avital: Çiğ Antik, Baba
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaşın: Esmer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kareem: Cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Özkutal: "Gerçek mutluluk senin olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Baytal: 1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
Karmel: Bağ
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karacan: Esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karatekin: Esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.