İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsel isminin anlamı: Karın erimesiyle oluşan sel. Karsel ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karsel İsminin Anlamı Nedir? Karsel İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karine: övme
Karis: Grace;
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Karakız: Esmer kız.
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmelita: Rab `ın bağ
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Nursel: Sel gibi ışık
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Günsel: Günle ilgili güne ait
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Karisa: çok sevgili
Gülsel: Gülle ilgili olan.
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karındaş: Kardeş.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karaduman: Siyah duman.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kareem: Cömert
Karpos: Kâr
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karim: cömert
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Raysel: gül
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacan: Esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karasal: Kara ile ilgili.
Karlu: Karlı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Karaçar: Kötü ruhlar.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karasu: Ağır akan su.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatekin: Esmer kimse.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Karmel: Bağ
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.