İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziGülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Semen: Yasemin çiçeği.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Egemen: Bir yere hakim olan
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Gücümen: Küçük.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Köymen: Köylü.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Simen: Itaatkâr
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karasu: Ağır akan su.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Denizmen: Denizci.
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Kömen: Hayal.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kareem: Cömert
Uzmen: bk. Uzman
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.