İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karlyn isminin anlamı: Freeman, adam, Ahbap. Karlyn ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karlyn İsminin Anlamı Nedir? Karlyn İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karessa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Madalyn: Kulenin
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Tamaralyn: Güzel palmiye ağacı
Karima: Noble, cömert
Karissa: Okşamak
Kathelyn: saf
Karmit: Rab `ın bağ
Madelyn: Kule
Carlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Evangelyn: iyi bir haber getirir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Catalyn: berrak saf
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaşın: Esmer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karim: cömert
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karasu: Ağır akan su.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karacan: Esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karsten: İsa şöyle bir
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karpos: Kâr
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karluk: Türk boylarından biri.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karlu: Karlı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kelyn: Güzellik. Kerenhappuch kısaltma
Kareem: Cömert
Karındaş: Kardeş.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaduman: Siyah duman.