İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kariina isminin anlamı: bulundu. Kariina ismi İbranice kökenli bir Kız ismidir.
Kariina İsminin Anlamı Nedir? Kariina İsminin AnaliziLexina: İnsan Defender
Aretina: erdemli
Fotina: Ücretsiz
Naina: Gözler.
Philina: Seven
Karmelita: Rab `ın bağ
Jokina: Tanrı kuracak
Armina: Emine, korkusuz, yürekli anlamlarını taşımaktadır.(Kaynak bilinmiyor)
Tryphaina: Hassas, yumuşak
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Adlina: Adil anlamında geldiği iddia edilmektedir.
Jonina: Güvercin
Despina: Metres
Zaina: Güzellik, mücevher
Semina: İnternette aşağıdaki anlamlar geçmektedir ancak bu anlamları hiçbir kaynakta bulamadık. Bu yüzden doğruluğu tartışılır. İşitme , Işık. Hurma ağacını ilk diken kızın adı. Hz. Adem’in (as) 2. kızının adı.
Evangelina: İyi haber haberci
Andrina: Güçlü, cesur, Eril
Karis: Grace;
Thamina: Sağlıklı
Karnaim: boynuzları
Thomasina: Ikiz
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Destina: kader / Sadık Gel tarafından eklenmiştir
Josephina: Kadın Joseph
Medina: Peygamber
Admina: Kırmızı topraktan.
Sarina: s
Kariina: bulundu
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Delphina: yunus
Karisa: çok sevgili
Jobina: Mahkum
Melina: “Bal” anlamına gelmektedir.
Karine: övme
Grazina: Stil
Selina: Sky veya cennet
Zafina: muzaffer
Yonina: Güvercin
Romina: Roma
Catharina: temiz veya saf
Luigina: Ünlü savaşçı
Adina: Narin , zarif , ince veya yumuşak.
Zebina: yetenekli birisi
Almina: Al elma / ekleyen : Yağmur USLU
Amiina: bağlılık
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Despoina: Metres
Halina: sakin
Elaina: Torch;
Aşina: (a:şina:)
Alzina: kadın
Nerina: Deniz Nymph
Krisztina: Kutsanmış, Mesih'in taşıyıcısı
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Fatina: çekici
Serefina: Ateş yanan
Jensina: Allah mübarek olan
Corrina: Kız
Jarina: Boer
Seraphina: asil, yanan
Kathrina: Katherine saf türetilmiş
Karessa: çok sevgili
Mislina: Arapçada “misli-nâ: bizim gibi” anlamında Eshab’ül-Kehf’in(Yedi uyurlar) isimlerinden biri.(Kur’an’ı Kerim de yedi uyurların isimleriyle ilgili herhangi bir ibare bulunmamakla birlikte halk arasındaki isimlerinden biridir.) Kuran’ Kerim’de geçer (Mu’minun Suresi 47)
Karadut: Siyah renkli dut.
Ecaterina: Masum
Mina: Mekke’de hacıların şeytan taşlanan bölgeye de “Mina” denilmektedir. Ancak Mina isminin şeytanların evi ve benzeri bir anlamı yoktur. Zira bazı sitelerde böyle yazmaktadır. Bu kaynağı olmayan bir bilgidir. Mina isminin anlamlarını şu şekilde sıralayabiliriz.
1. Billur, şeffaf.
2. Şarap şişesi.
3. Mine.
4. Gökyüzü.
5. Ar. Liman, iskele
Yesmina: Hak, yetki
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Penina: Mücevher, mercan
Zenina: Zeus doğdu
Aymina: Çok güzel, şeffaf ve parlak olan. Ayın çok güzel, parlak ve şeffaf olması, nur gibi olması. Mekke’de Mina dağında görülen parlak ve nurlu ay. Ay ve Mina isimlerinin bir araya gelmesi ile oluşmuş bir isimdir. Bkz: Mina NOT: İnternette anlamı “Cennetteki en güzel hurinin adı” olarak geçmektedir ancak böyle bir anlamı bulunmamaktadır. Tamamen uydurma bir anlamdır.
Fina: O katacak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Eugina: Eugene Wellborn kadın
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Jemina: Dinleyici
Adamina: Dostum, topraktan ilk insan
Pierina: Taş yapılmıştır
Yosephina: Tanrı çarpacaktır
Katalina: Katherine saf türetilmiş
Hermandina: Ordu Kahramanı
Katina: Saf
Augustina: Saygıdeğer
Kolina: Zafer
Justina: Dürüst
Amina: Emine
Petrina: Güvenilir / sarsılmaz kaya,
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Shaina: güzel
Palestina: Kaplı
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Malina: Noble (Asalet)
Albina: Kafkaslarda bir nehir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Sina: İlaç yapılan bir tür bitki
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Zelina: ciddiyetle
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacan: Esmer kimse.
Gemina: Güvercin
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Mekselina: Eshab-ı Kehf´den - 7 Uyurlar´dan. Efsus ya da Yarpuz denilen bir şehirde Dakyanus (Dakyus) adındaki zalim hükümdar, halkı kendisine ve putlarına tapmaya zorlar. Allah´ın varlığına ve birliğine inanan birkaç genç ise gizlice ibadet ederek bu zalimin buyruğu dışına çıkar. Bunu haber alan Dakyanus´tan kaçan gençler, yolda kendileri gibi inançlı bir çobana rastlar. Çobanın bildiği ve yanında su olan bir mağaraya sığınan yedi kişi, burada uykuya dalar.Bu konu Kuran’da Kehf süresin de geçmektedir. Mekselina, bu 7 kişiden biridir.
Karim: cömert
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaşın: Esmer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karındaş: Kardeş.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Idina: Yumuşak
Karatekin: Esmer kimse.
Sirina: sirenler adını
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasu: Ağır akan su.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karlu: Karlı.
Kareem: Cömert
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Zarina: Altın
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karmel: Bağ
Karaduman: Siyah duman.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karpos: Kâr
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.