İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatekin isminin anlamı: Esmer kimse. Karatekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatekin İsminin Anlamı Nedir? Karatekin İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Ayilkin: İlk ay.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Erişkin: Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Baytekin: Zengin prens, şehzade.
Sebüktekin: Hızlı, atak hükümdar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karaşın: Esmer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karim: cömert
Mekin: 1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
İltekin: Ülkenin tek ve eşsiz insanı.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Sakin: 1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Karsten: İsa şöyle bir
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Dönmeztekin: Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasu: Ağır akan su.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Gümüştekin: Dürüst, doğru ve değerli olan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Ulutekin: Saygın, değerli, yüce hükümdar.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Uztekin: Yetenekl, becerikli hükümdar.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Koşuktekin: Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Buluttekin: Bulut gibi her yeri kaplayan bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Dağtekin: Dağlara hükmeden hükümdar.
Balatekin: Prens, şehzade çocuğu.
Demirtekin: Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Seçkin: Seçilmiş olan
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Ucatekin: UYücelikte eşsiz kimse.
Tekin: Uğurlu
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Gültekin: Kültigin adından.. Güvenilen, herkese hayrı dokunan
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Karmel: Bağ
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Taştekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Özerkin: Gerçek özgür kimse.
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Karlık: Kar kuyusu.
Erkin: Koşulsuz iş gören
Dirimtekin: Yaşama gücü olan hükümdar.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Mutlutekin: Mutlu hükümdar.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Doruktekin: Başarılı, üstün nitelikli hükümdar.
Karluk: Türk boylarından biri.