İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karasungur isminin anlamı: Soğukkanlı, sakin esmer kimse. Karasungur ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karasungur İsminin Anlamı Nedir? Karasungur İsminin AnaliziKardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Uygur: Uygar, medeni.Uygur devletinden olan kimse.
Karyan: karanlık bir
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karis: Grace;
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Özsungur: Gerçekten soğukkanlı, sakin kimse
Sungur: 1. Soğukkanlı, sakin kimse. 2. Akdoğan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Songur: 1. Şahin. 2. Ağır, hantal.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karmel: Bağ
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Gur: Bebek aslan
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaşın: Esmer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Salgur: Saldıran, saldırgan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Aksungur: 1. Eski Türk büyüklerine verilen san. 2. Kartalgillerden bir doğan türü, akdoğan. Er.-Doğan cinsinden bir nevi av kuşu. - Aksungur b. Abdullah. Melikşah zamanında Halep´in hakimliğini, yöneticiliğini yapan Türk Emiri.
Aysungur: "Ey soğukkanlı kimse!" anlamında kullanılan bir ad.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Tongur: 1. Zor anlayan, kalın kafalı. 2. Çirkin sesli. 3. Yuvarlak. 4. Düğünleri yöneten kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Agur: yabancı kaldırdı
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karındaş: Kardeş.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlık: Kar kuyusu.
Ongur: Kurtuluş.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karlu: Karlı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasu: Ağır akan su.
Kongur: Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Baysungur: Şahin türünden yırtıcı bir kuş.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.