İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karnaim: boynuzları

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karakız: Esmer kız.

Karima: Noble, cömert

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karmit: Rab `ın bağ

Karessa: çok sevgili

Karmelita: Rab `ın bağ

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karadut: Siyah renkli dut.

Elasu: Ela ve Su isimlerinin bir araya gelmesi ile oluşmuştur. Bkz: Ela ve Su

Karis: Grace;

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karine: övme

Kariina: bulundu

Karisa: çok sevgili

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karissa: Okşamak

Esilasu: Esila ve Su isimlerinin bir araya getirilmesi ile oluşmuş bir isimdir. Bkz: Esila ve Su

Karyan: karanlık bir

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Bu listede Karasu ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karlu: Karlı.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karasal: Kara ile ilgili.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karacan: Esmer kimse.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karmel: Bağ

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karatün: Karanlık gece.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Kareem: Cömert

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Karatekin: Esmer kimse.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karlık: Kar kuyusu.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karındaş: Kardeş.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karaduman: Siyah duman.

Karim: cömert

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karasu: Ağır akan su.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karpos: Kâr

Karluk: Türk boylarından biri.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karaşın: Esmer.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karsten: İsa şöyle bir

Bu listede Karasu ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha