İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaşın isminin anlamı: Esmer. Karaşın ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaşın İsminin Anlamı Nedir? Karaşın İsminin AnaliziKardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Işın: Bir ışık kaynağından çıkıp giden ışık çizgisi
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Selışın: Işın seli, aydınlık.
Karima: Noble, cömert
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlu: Karlı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacan: Esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karmel: Bağ
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatün: Karanlık gece.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karpos: Kâr
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaşın: Esmer.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kareem: Cömert
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Sanşın: Erkek, yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaduman: Siyah duman.