İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karamürsel isminin anlamı: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi. Karamürsel ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karamürsel İsminin Anlamı Nedir? Karamürsel İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karakız: Esmer kız.
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karissa: Okşamak
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Kariina: bulundu
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Karmit: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Karnaim: boynuzları
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Nursel: Sel gibi ışık
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Günsel: Günle ilgili güne ait
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karyan: karanlık bir
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Karine: övme
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karim: cömert
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karındaş: Kardeş.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kareem: Cömert
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaşın: Esmer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Türksel: Coşkulu Türk.
Karlu: Karlı.
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karpos: Kâr
Raysel: gül
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karmel: Bağ
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karasu: Ağır akan su.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.