İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaman isminin anlamı: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. Karaman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaman İsminin Anlamı Nedir? Karaman İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Neriman: Pehlivan, yiğit
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Karmelita: Rab `ın bağ
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Şuman: Zambak;güzellik
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Iman: (Allah)
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Mihman: Konuk, misafir.
Peyman: Yemin, ant.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Ezman: Gök, sema
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Karis: Grace;
Selekman: Cömert, eli açık kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kırman: Saçlarına ak düşmüş adam.
Tarman: Tarımla uğraşan kimse, rençper. - bk. Tarıman
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Suleiman: Barış
Bayman: Varlıklı, saygın kimse.
Sakman: 1. Uyanık, akıllı kimse. 2. Sessiz, sakin kimse.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Bediüzzaman: Zamanın güzelliği.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacan: Esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kocaman: Çok iri, büyük.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kaman: Dağların doruğuna yakın olan yerler.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Işıman: Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
Gılman: Cennet’te hizmet gören delikanlılar.
Karlık: Kar kuyusu.
Lukman: Wise, Akıllı
Okman: 1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaşın: Esmer.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Başman: Baş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karim: cömert
Sulayman: Barış
Karsten: İsa şöyle bir
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Abdelrahman: Rahmân ve Servant
Samman: Bakkal
Oğuzman: Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
Numan: 1. Kan. 2. Gelincik
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Korman: Kor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Abdukrahman: merhametli Tanrı köle
Derman: Güç, kuvvet. İlaç.Çare.Takat.
Hyman: Hayat
Sayman: Hesap işleriyle uğraşan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Êzman: Gök Yüzü
Salman: Özgür, hür
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Yalman: 1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak vb.nin ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. 3. Eğik, eğinik.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Karaçar: Kötü ruhlar.
Teman: Sağ, güney
Tuman: 1. Nem, çiy. 2. Duman, sis. 3. Şalvar.
Karmel: Bağ
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Ferman: 1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
Süleyman: 1. Huzur, sükûn.2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen peygamberlerden biri.Hz.Davud un oğlu
Abdulrahman: merhametli Tanrı köle
Zalman: huzurlu ve sakin
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Acunman: Çok ünlü, tanınmış kimse. Dünyaca tanınmış, ünlü.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Koman: Umut.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kirman: Hisar, kale.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Lokman: Tarihteki en ünlü tabibin adı (Lokman Hekim)
Jorman: Tanrı tarafından Yüce
Osman: 1. Toy denilen, kazdan büyük bir kuşun yavrusu / Ateş gibi adam (Odman= Od +Man) Bir tür kuş veya ejderha. 2. Hz. Muhammed in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu nun kurucusu ve ilk hükümdarı.
Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.
Tarıman: Tarımla uğraşan kimse, rençper.
Duman: Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Tağman: Dağ gibi iri yarı, gösterişli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Selman: Özgür, hür
Yurtman: Yurdunu çok seven kimse.
Başarman: Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Çarman: Neşeli.
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Eman: Emniyet. Korkusuzluk. Af ve yardım dileme. Eminlik. Himaye etmek, güvence vermek.