İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karademir isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karademir ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karademir İsminin Anlamı Nedir? Karademir İsminin AnaliziJinmir: Kraliçe, prenses
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Mir: Baş, amir, bey.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Belemir: Peygamber çiçeği,mavikantaron olarak bilinen çiçek
Karima: Noble, cömert
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Tokdemir: Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Tunçdemir: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Samir: Meyve veren, meyveli.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
İldemir: Ülkenin güçlü kimsesi.
Candemir: Özü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Temir: Demir.
Karaşın: Esmer.
Toydemir: Çok genç ve deneyimsiz güçlü kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacan: Esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Semir: 1. Arkadaş. 2. Nitelikli. 3. Yamaç, dağ silsilesi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Zamir: 1. İç, iç yüz. 2. Yürek, vicdan. 3. Gönülde gizli olan sır. 4. Adın yerini tutan sözcük.
Bozdemir: Demir gibi sağlam ve kuvvetli olan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Akdemir: Demir gibi güçlü ve temiz yürekli.Yiğit.Dövme demir.
Özdemir: Gerçek, özlü demir
Karmel: Bağ
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Baldemir: Bal gibi tatlı ve sevimli olan yiğit.
Jamir: Bilinmeyen
Taşdemir: Taş ve demir gibi sağlıklı, sağlam kimse.
İğdemir: Marangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç.
Balamir: Eski bir Türk kağanı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karlu: Karlı.
Demir: Bir Element
Aydemir: Marangozların kullandığı kavisli bir keser çeşidi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Okdemir: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karlık: Kar kuyusu.
Elidemir: Eli güçlü olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
İltemir: Ülkenin güçlü kimsesi. - bk. İldemir
Erendemir: Deneyimli, akıllı, güçlü kimse.
Esendemir: Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Emir: Reis, aşiret başı, Emreden
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Miranmir: Beyler beyi.
Kandemir: Güçlü soydan gelen kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Erdemir: Demir gibi güçlü erkek.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Ardemir: Demir gibi güçlü erkek.
Alpdemir: Demir yürekli, korkusuz yiğit.
Damir: (C.: Damâr) Kalp. Vicdan. Niyet. Zayıf, ince. Barış, huzur, huzur vermek.
Aldemir: Ateşte kıpkırmızı hale getirilen demir Al-Demir
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Başdemir: İleri gelen, saygın kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Gökdemir: Mavi gözlü, güçlü kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Amir: (a:mir)
Pamir: Orta Asya’da Tacikistan, Çin, Sincan Uygur Özerk sınırında bulunan lalenin ana vatanı olan ve Himalaya Dağlarının kuzey silsilelerini teşki eden sıra dağların adı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Topdemir: Yuvarlak demir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Tamir: Birçok tarihleri \u200b\u200bİmparatorluğu, içinde sahip
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.